melaniewalthuis.reismee.nl

De Christoffelberg beklimmen

Willemstad, 3 december 2018

Inmiddels zijn we al redelijk ingeburgerd hier op Curaçao en wordt het tijd om het eiland écht goed te verkennen. Dit houdt natuurlijk in dat we de Christoffelberg niet kunnen overslaan. Na veel praatjes besloten wij om zondag 2 december de berg te beklimmen. Als je naar het westen van Curaçao gaat, zul je zeker de Christoffelberg zien. De berg is 375 meter en lijkt van een afstand op een ‘makkie’, maar geloof me… dit werd echt een uitdaging!

Samen met Nikita (mijn vriendinnetje) en Sandra vertrokken wij zondagochtend rond 06:00 richting het westen van Curaçao. Na een klein uurtje rijden kwam de Christoffelberg in zicht. En ook al heeft hij geen hoge top, het is zeker wel een hele verschijning. Om toegang te krijgen tot het Christoffelpark moet je kaartjes kopen. Dat zijn nog best prijzige kaartjes (25 gulden per persoon). Maar goed, zo dragen we toch nog wat bij aan de natuurbescherming op Curaçao. Na de toegangskaartjes gekocht te hebben, zijn er twee mogelijkheden voor iedereen die de berg wil beklimmen. Je kunt direct vanaf het begin aan je wandeling beginnen, maar je kan ook een stuk met de auto het Christoffelpark in rijden.

Wij besloten om het eerste stuk met de auto te gaan. Hier hebben we achteraf geen spijt van, want het was nog een flink stuk rijden tot de voet van de Christoffelberg. Dat bespaard je dan toch weer dik 30 minuten wandelen. De route naar de parkeerplaats onderaan de Christoffelberg was behoorlijk stijl en krap, maar gelukkig is deze weg eenrichtingsverkeer.

De wandeling naar boven

Uiteindelijk kwamen we aan bij het begin van de route naar boven. Op een bord staat dat de klim geheel eigen risico is en dat het gemiddeld een uur ‘wandelen’ is naar de top. Vol energie trokken wij onze stevige schoenen aan en pakten we de ijskoude flesjes water uit de koelbox. Overigens zijn dit écht de belangrijkste tips voordat je aan deze uitdaging begint. Stevige schoenen en genoeg water. Het liefst 2 liter water per persoon!

Vol goede moed ging ik voorop en met een stevige looppas begonnen wij aan onze tocht. De eerste minuten waren eenvoudig. Een vlak paadje, met een stevige bodem leidde ons langzaam de berg op. “Als dit het de hele weg blijft?” dacht ik nog bij mezelf, maar al gauw kwam ik daar op terug. Na een kwartier wandelen begon ik het al erg warm te krijgen en werd het paadje steeds steiler en minder begaanbaar. Plots voelden wij een aantal druppels in onze nek vallen. Verstoord keken wij naar boven en daar hing een donkergrijs wolkendek. Als je een beetje bekend bent met het klimaat op Curaçao dan weet je dat als het hier begint te regenen er echt tropische buien naar beneden vallen. Binnen een halve minuut waren wij van top tot teen doorweekt en inclusief de inhoud van onze rugtassen. De modderstromen kwam via het ‘pad’ naar beneden en grip was ver te zoeken.


Vastberaden vervolgden wij onze weg naar boven door de modderstromen. Hier en daar een glibber, maar de top kwam steeds beter in zicht. Na 40 minuten lopen moesten we écht even een lange adempauze inlassen, want het laatste stuk was geen wandelen meer, maar klimmen. We hebben even gewacht tot de bui voorbij was en hebben een boterham gegeten. Het is heel belangrijk om goed te eten en drinken tijdens zo’n intensieve tocht. Je verbruikt ontzettend veel energie en verliest veel vocht dus dat moet je er wel weer bijtanken. Na een tijdje werd het grijze wolkendek boven ons steeds lichter en verdween de mist langzaamaan.

De top is in zicht

Het laatste stuk hadden wij oprecht heel erg onderschat. Van duidelijk wandelroutes en bomen waar je je aan kan optrekken naar rotsen zonder uitleg. De top van de Christoffelberg is namelijk alleen te bereiken met flink wat klauterwerk, waar je zeker beide handen en voeten moet gebruiken. Onderweg kwamen we regelmatig andere wandelaars tegen die de top niet aandurfden of het vlak onder de top voor gezien hielden. Dat was voor mij de ultieme motivatie om de top te bereiken. Ik moet en zal het uitzicht vanaf de top van de Christoffelberg zien!


Na een klim van 59 minuten was het moment daar: we bereikten de top van de Christoffelberg! Het uitzicht waar ik me erg op verheugd had viel erg tegen. Door de regenbuien en wind lag de top volledig verstopt in de mist. Van mijn hoogtevrees had ik onderweg niet zoveel last gehad, tot ik op het puntje van de Christoffelberg zat. Ik durfde mij niet meer te bewegen en het drong ineens tot me door dat ik 375 meter hoog zat. Ik wilde toch bewijzen dat ik de top wél gehaald had dus hier moest uiteraard wel een foto van worden gemaakt.

Je moet ook weer naar beneden…

Na de foto was het tijd om aan onze tocht naar beneden te beginnen. Stapje voor stapje klommen wij langzaam naar beneden, maar na een poosje merkte ik toch dat naar beneden behoorlijk inspannend werd. Je spieren worden erg moe, want je hebt er al een rit naar boven opzitten. Ik stond te trillen op mijn benen, waarschijnlijk van de adrenaline en inspanning samen. Na een uur kwamen bereikten wij de parkeerplaats waar wij onze auto hadden achtergelaten. We hadden het gehaald!


Bezweet en voldaan liepen we naar de auto, we waren van plan om door te rijden naar Playa Grandi om te zwemmen met Schildpaden en om daarna te genieten van een stevige lunch bij Lagun. Helaas liepen de plannen iets anders, want toen wij bij de auto aankwamen wilde de auto niet meer open en ging het autoalarm af. Iedereen kwam natuurlijk op het alarm af en probeerde te helpen, maar na een tijd zoeken en proberen kwamen wij erachter dat de autosleutel door alle regenbuien niet meer van het slot af wilde en dus ook niet meer wilde starten.

Daar stonden we dan… Zeiknat, te stinken midden in het Christoffelpark. Gelukkig hadden we nog een literfles water. Na een kleine powernap op mijn rugzak op een picknicktafel werd ik wakker van een enthousiaste, maar ook zenuwachtige waarschuwing. Achter mij was een Caracara gaan zitten. Dit is een grote roofvogel die vooral in Zuid-Amerika leeft. Verbaasd dat hij zo dichtbij kwam hebben we hem tot in de details kunnen bestuderen. De toezichthouder van het Christoffelpark begon er enthousiast over te vertellen en zo kwamen we erachter dat het echt ontzettend intelligente dieren zijn.

Na twee en een half uur wachten kwamen onze redders in nood met een extra autosleutel. En gelukkig wilde na een aantal pogingen de auto weer open en starten. Jan en Lars hadden onderweg een heel leuk friettentje gespot en nodigde ons uit om daar een hapje te gaan eten. “Ja graag!!!” schreeuwden wij enthousiast. Onder het genot van een heerlijk frietje vertelden wij enthousiast over ons avontuur op de Christoffelberg. En of het een aanrader is? Ja zeker!!!

Een paar tips voor het beklimmen van de Christoffelberg

  • Begin zo vroeg mogelijk met de beklimming. Het park is op zondag vanaf 06:00 uur open en je mag tot 10:00 uur beginnen aan je klim. Als je vroeg begint is de zon nog niet zo sterk en is de beklimming beter te doen. Check natuurlijk altijd even de openingstijden van het Christoffelpark zelf.
  • Neem voldoende water mee. Minstens 1 liter per persoon, maar meer is ook geen overbodige luxe.
  • Doe dichte schoenen aan. Je moet veel wandelen en klauteren en er liggen overal losse rotsblokken. Bergschoenen zijn niet perse nodig, maar stevige schoenen moeten het wel zijn!
  • Als het zonnig is neem dan zeker een pet of een hoed mee om een zonnesteek te voorkomen.
  • En neem tot slot gewoon genoeg eten mee! Denk aan boterhammen, bananen of suikers.

Reacties

Reacties

Sandra

He schat wat heb je dat ontzettend leuk geschreven. Beleef het gewoon weer opnieuw
Heb ongelooflijk spierpijn in mij bovenbenen en armen. Maar heb er geen moment spijt van gehad. Vond het super om dat met jullie te doen. Dikke tut!!??

Anita

Super leuk om te lezen Melanie. Wat een avontuur. Er komen er vast nog veel meer!
Groetjes ook aan die dochter van mij?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!